УЗАКЪГЪА СОЗУЛГЪАН ЖИГИТЛИКТокумаланы Жагъафар туугъанлы 75-жыл болгъаны бла байламлы
?Минги-Тау? журнал бир-эки сёз айтырымы тилегенди. Жагъафарны
юсюнден бир-эки сёз бла къутулуп къалалмазса. Не ючюн десенг, ол
? миллет адамыды.
Аны алай этген шарт ? аны жазыучулугъуду. Жазыучу деген
затынг а, мен ангылагъандан, халкъ аллында узакъгъа-узуннга со-
зулгъан жигитликди. Китап жазар муратда, къолуна къалам алып,
къагъытха сёз тартхан адам ? миллетини акъыл-эс, ниет сабанына
бараза ызлап, урлукъ атханчады. Халкъ шарт биледи жазыучу адамны
къыйматын. Ол ёсдюрген сабансыз халкъ да халкъ болалмазын... Жа-
зыучугъа энчи хурмети да аны ючюндю.
Жагъафар аллай тёлюденди: халкъыбызгъа атылгъан окъну
кёкюреклери бла угъай, къадарлары бла, жашаулары бла тыйгъан,
жанларын миллетге ? къалкъан, жюреклери уя болгъан. Бу шарт не
заманда да бу тёлюге ? кёчгюнчюлюк сабийлерине ? хурмет этдир-
генлей турлукъду ? ала аллай заманны ичи бла келгендиле да. Халкъ
эсинде сабийлей да къаллыкъдыла ? кёчгюнчюлюк сабийлери бол-
гъанлай!
Ол насыпды ? къыйын кюнде халкъынгы хапарчысы, ниет ёкюлю
болалгъан! Аны кюнюн, кюйюн да жюрегине алып, къанына сингди-
рип, оюмун тышына эшитдиралгъан. Халкъ сагъышы бла жашагъан,
халкъ тили бла сёлешген, аны ниети бла жюрюген.
Анча терсликни бетине къарап, анча къыйынлыкъны жырып
келип, къоркъуп-абызырап, бюгюлюп, сынып, жатып ёлюп къал-
май, адам кюйде жашаргъа къаст этген, жашау чырагъын жангыдан
жарытхан тёлю! Къадар, къырал да башындан тюйюп тургъанда да ?
дагъыда къыралын сайлагъан, къадарын сыйлагъан, ?Ата журтубуз?
дерге тили айланнган, адам къуранына къошулуп, ызындан келген-
леге: ?Биз да халкъбыз!? деп айтдыргъан, андан да озуп, халкъларын
дуниягъа билдиралгъан тёлю! Жигитликлери узакъгъа-узуннга со-
зулгъан!
Ма быллай сагъышла келдиле мени эсиме, Жагъафарны юсюн-
ден бир-эки сёз айт дегенлеринде.
Жагъафар аллай тёлюденди. Къыйынлы заманны да адамыды.
Жагъафарны жазыучулукъ ишини юсюнден бир сёз бла айтханда
? аны чыгъармачылыкъ ызы бла бара, миллет адабиятыбызны жара-
тылыу, айныу, ёсюу жолуна чыгъаргъа, бийик ауушларына ёрлерге
боллукъду.
Жагъафар жазыучу болмай амалы да жокъ эди. Аны жашау
кеси этгенди жазыучу, болайым деп болмагъанды. Халкъыбызны ол
мартны унутулмазлыкъ сегизинчи кюнюнде сегиз жылы да толмагъан
Жагъафарны кёз туурасында сейир иш болгъан эди. Къарт аппасын,
эл-жамауат сыйлы кёрген, Беш да тау эл таныгъан акъсакъал Идирис
эфендини тёшегинден суууруп тышына чыгъарып, ?бир эски машок-
нуча?, дейди, машинагъа атхан эдиле. Ол да тёнгереп жерге тюшген
эди. Ала да жангыдан алып, артха атхан эдиле. Ол да тёнгереп жерге
тюшген эди! Ол ?эски машок? сёлешген эди, дейди: ?Къайры элтесиз
мени, жеримде ёлюрге къоюгъуз деп!!!? Ала да артха ата, ол да тё-
нгерей да жерге тюше, ала да артха ата, ол да тёнгерей да жерге тюше
? дуния сыйытха айланнган эди! ?Жашым эсе ? къызыл аскерчи, ма,
къарагъыз!..? деп, жашыны аскер суратын къойнундан чыгъарып
къызыл аскерчилеге узатхан эди. Къызыл аскерчиле жашыны аскер
суратын жыртып бетине атхан эдиле!.. Унутулмаз иш болгъан эди ол
кюн алайда!.. ?Жеримде ёлме къоюгъуз мени!..? Таралгъан эди къарт
аппасыны сыйыт этген ауазы. Да, насыбы тутхан эди алайда ? же-
ринде ёлюрге къойгъан эдиле. Къалгъан эди Жагъафарны жанындан
сюйген къарт аппасы, акъ сакъалы узакъдан кёрюне, таш хуна жа-
нында мугурайгъанлай... Жиляу-сыйыт толу жюгю бла кетген эди
ууакъ юйюрюн жыйып къызыл аскерчилени машиналары да...
Жагъафар жазыучу болмайма десе да ? боллукъ эди! Жазарыкъ
эди, кеч-эртте болса да, бу затланы.
Быластны адамларына ариу кёзден къарайды, анга къаршчыланы
уа масхара этип суратлайды дер эдинг ? алай да тюйюлдю.
Кёрмеген, билмеген заты жазыу хатындан сезилип къалады, иги
айтыргъа, быластны кесин да, аны жакъчы адамын да иги жанындан
суратларгъа тартынады ? болалмайды, окъуучуну кёлюне жеталмай-
ды, не аркъанг къалтырамайды окъугъанынгдан, не кёз жашынгы
сыгъалмайды сезгенингден, не солууунг тамагъынга тирелмейди.
Айтыргъа сюйген, жюреги кюсеген затны жазгъанында уа ? бу мен
санагъан затланы барын да сезесе. Аркъанг сездире башлайды,
тамагъынг бууулады... Ол алай неликденди? Жазыучуну фахмусуз-
лугъундан угъай, жашауну къысыулугъундан, тюзюн, кертисин жазар
амалы болмагъандан. Жазмай амалы да болмагъандан!
Жагъафар чамчыды, дейдиле. Аузу къандан толгъанын билдир-
мез ючюнмю? Хар чамыны ичинде къаллай болса да, бир жарсыу,
бир шургу, адыргылыкъ жатады, ачыкъ айтылмагъан, кесин ачыкъ
сездирип тургъан.
Жигитлерини атларына да магъана салады. Неда, дейим, жигит-
лерине да бир ич магъаналары болгъан атла береди...
Жюрегинде ачыкъ айталмагъан адыргысы барды. Ёчюлмеген бир
учхун сезими кюйдюргенлей тургъаны сезиледи. Аны чамларына
бош бир оюннга, кюлкюге къарагъанча къарап къойгъан, жангылыр
эди.
Жагъафар айтыр сёзюн туурагъа, халкъгъа чыгъарыргъа адыргы
этген жазыучуду. Сахна чыгъармала жазып да андан башлагъаннга
ушайды. Айтханы кёлюне жетмей, ачыкъ кёргюзтюрге къаст эт-
генден.
Совет быластны къаласы оюлуп, бюгюнлюкде, жашау-турмуш,
къыраллыкъ къурулуш арталлы да тюрленнген чакъда, ол жыллада
ким эдик да, бюгюн кимбиз, быласт да бизге не кёзден къарагъан
эди, биз аны къылыгъын, халын къалай ангылагъанбыз, аны айтхан
сёзюне, этген ишине, тутхан жолуна ийнаннганбыз-ийнанмагъаны-
быз, аны аллында кертибиз-жалгъаныбыз, кёзбауубуз-дауубуз ? бу
тукъум затланы жазыучуларыбыз чыгъармаларында къалай кёргюзт-
гендиле, тюзмю-терсми, игими-аманмы ? аны шарт ангылар ючюн,
хар жазыучуну ишине, фахмусуна, усталыгъына, быластха, халкъгъа
ниетине да тюз багъа берир ючюн, ол жыллада жазылгъан чыгъарма-
ланы жаппа-жангыдан окъургъа тюшеди.
Бизни ана тилибизде къара сёз бла жазылгъан китап болуп кеси
аллыма окъугъаным, дерс зат дегенча болмай, Токумаланы Жагъа-
фарны ?Нартланы туудукълары? деген китибы эди. Да, жангыдан
окъугъанымда аны, жангы затла ачылдыла...
Жангыча ойларгъа, жангыдан ангыларгъа, жалгъанын-кертисин
ачаргъа заман онг бергенди...
Жагъафарны жангыдан окъуй туруп, бир шартны эслегенме,
ниетинде, сагъышында болгъанны, быласт, къыраллыкъ сартындан
къоркъмай айтыргъа жарагъанны жазгъанында ? къаламы иги иш-
лейди. Сёзю шатык, ийнаныулу, шарт, жылтырауукъ болады. Къанат
битеди. Айтыргъа сюймей, айтыргъа уа керек болуп жазгъанында уа
? къаламы кюч бла барады, сёзю ойнамайды, амалсыздан айтханы
кёрюнюп къалады. Ниетин жашыралмайды. Шо не болсада айтмай
болалмазлыгъын не чамгъа бёлейди, неда сюймей жазгъанча этеди.
Бир юлгю. ?Нартланы туудукълары? китабы 1960 жылда басмалан-
нганды. Къыралны оюллугъундан алыкъа кишини хапары жокъду.
Сёз ючюн, Жагъафарны бир жигити ? Тыпырланы Осман ? чан-
каладанды. Аны аузуна къаллай сёзле салады жазыучу: ?Эй, багъалы
жамауатым, туугъан эл ёсген бешик дегендиле буруннгулула... алай
тюйлмюдю? Баршивикле, чабакъны суудан чыгъарып атханча, бизни
туугъан элибизден аулакъгъа элтип тёгерге мурат этедиле...?. Жа-
гъафар Тыпырланы Османны тюзюнлей алай сёлешдирип, ол ызны
тутуп баргъан болса, 1960 жылда Жагъафарны къайры барлыгъы бел-
гили эди, неда къайда сёлешдирликлери. Алай Жагъафар Тыпырланы
Османнга сёз берирден алгъа, аны айтханын кеси да ушатмагъанча,
сёзюн, халын чамгъа, оюннга тартханча этеди, ол сёзлени айтдырыр-
дан алгъа: ?тутушургъа хазырланнганча, белинде бел бауун да тап
этип, онг къолу бла къамасыны сабындан тутханлай...? дегенча бир
затла бла, сабийни алдагъанча алдап, сора кёлюндегин айта береди!
Тыпыр улуну сёзлери, ?тутушургъа хазырланнганчасын? унутдуруп,
эсинги бийлеп къоядыла. Жазыучуну мураты да олду ? кёзюн алдап,
сёзюн жетер жерине жетдирген! Быластла бла оюн бардыргъанча
этеди, ?ким кимни алдаса да бир кёрейик!? дегенча. Да, ма андан
ары Тыпыр улугъа айтдыргъаны: ?Бош къыйналасыз, жюйюсхан
баршевикле! Бизни ата-бабаларыбыз мында жашагъандыла. Аланы
къабырлары да мындады. Биз, ала жашагъан сыйлы жерге тюкюрюп
кеталлыкъ тюйюлбюз...?
Жазыучуну ?баршивиклеге? къалай ыразы болгъаны Тыпырла-
ны Османны тилине салыныпды. Осман, алай айтайым, Жагъафарны
сёзлери бла сёлешеди. Китапда сёз а тау жерден тюз жерге кёчюрюл-
ген элни юсюнден болгъанлыкъгъа ? халкъыны юсюнденди, халкъ
сагъышы жаздыра турады. Олду кёз туурасында, эсинде да. Сёзюн
жаз тилге бёлейди. Алайды. Большевиклени анча терсликлерин
кёрген адам тохтамай аланы махтап, чий жерлерин эслемегенча этип
турама десе да ? тураллыкъ тюйюл эди. Жагъафар сезимин, быластха,
жашаугъа, халкъгъа да кёз къарамын китап тизгинлерине эшалгъаны-
ча эшгенди. Ангылаялгъаныбызча ангыларыкъбыз!
Жагъафарны бир-бир китапларын ма ол кёзден къарап окъугъа-
нымда, совет быластны жылларында ангылагъан Жагъафарымдан эсе
бюгюн ангылагъан Жагъафарым къайда-къайда бийикди, ол жыллада
совет жанына жюгюннгенча кёрюннген кертилигинден бу жыллада
жашау кертиликге аууп тургъанын заман кеси белгилегенди. Жа-
гъафар аны кеси да иги биле болмаз дерлигим келеди. Ол ниетинде
болгъанны жазгъанды. Бетин быластха буруп жазгъан эсе да, ниети
уа ? жашауда кёргенине, ёз башы бла сынагъанына, ангы бла сезге-
нине бурулуп эди. Да, ниети, сезими алдамагъанды. Кёп суратлагъан
заты, адамны тыш халы болсун ? кесин жамауатда жюрютгени, иши,
сёзю, неси болсун, ич ниети, мураты, айтама да, кёп заты шарт, керти,
дурус болгъанын заман кеси баям этгенди. Кертиди, чыгъармалары
бары да бирча бийик даражада жазылгъан да болмазла. Не менме
деген жазыучу да болалмайды алай. Болур амалы да жокъду. Ол зат
керек да тюйлдю.
Да, ма ол жаны бла къарагъанда, Жагъафар кертиси бла да
халкъ жазыучуду. Халкъыны къадары, къарыусуз, къарыулу жери
да, къууаннганы, жарсыгъаны да, кюсегени, жюреги талпыннганы,
сокъураннганы, чогъежлиги да, терс-тюз этгени да, жашау жолу да,
?ёксюзлюк къадары?, урушда къан тёкген атасы, сабийлей уллу киши
болуп къалгъаны, дагъыда от тиргизирге, окъургъа, китап жазаргъа,
жашау этерге тырмышып, кюрешип, - была бары да Жагъафарны,
къатлап айтама, чынтта халкъ жазыучу этедиле...
Узакъ ёмюр анга!..
А. БЕГИЙ УЛУ.http://www.smikbr.ru/2010/jurnals/mingit/05-06-201 0.pdf